Carpon Wawales nu Hanaang

Wawales nu Hanaang

Ku : Hernisa Agustiani Nugraha

Usum? Nya apan ayeuna téh keur usum ngijih. Lain waé usum ngijih kétah, tapi ogé usum teu boga duit ceuk kuring mah. Da puguh sagala gé geus meujeuhna rék béak. Ti mimiti rinso, sabun, béas, nepi ka haslin gé kabéh geus tinggal dedekna waé. Kuring ti baheula ti keur meujeuhna mangkat rumaja resep ka nu ngarana hujan. Malah mah lain ukur hujanna tapi ogé huhujananna, najan ti baréto kasakit nu remen karasa téh nya éta asup angin. Da naon deui atuh panyakit nu dibalukarkeun tina hasil nyoo cai salian ti asup angin jeung salésma? Nepi ka ayeuna, rék béakeun masa rumaja gé angger wéh resep kénéh ka nu ngarana huhujanan téh. Paribasa hujan téh bisa malidkeun pikireun haté nu keur baluweng (galau cenah ceuk basa gaul ayeuna mah).

            Harita panon poé keur éraan, embungeun némbongkeun pameunteuna anu hurung mubyar nyaangan sajeroning beurang. Tapi méga hideung harita keur meujeuhna adigung, méh saban waktu lalar liwat nembongkeun mongkléngna pabeubeurang. Resep aya atoh ogé aya sabab hujan bakal lila-lila maturan beurang nu kuring dina kaayaan hate nu keur loba pikiraneun téa.  Wanci lohor geus kaliwat sababraha menit katukang, tatadi geus teu geunah cicing hayang buru-buru sholat. Di luar hujan kerep pisan pating udag jeung sora guludug nu matak soak kana ceuli.  Ari lol ka mushola, mani pinuh kacida matak bendu mun ninggang ka nu teu kuat iman mah. Tapi untungna kuring di bekelan pangaweruh agama anu meujeuhna pikeun nungtun pileumpangeun ngajugjug masjid nu teu pati jauh ti fakultas tempat kuring ayeuna mupu élmu.

            Sabada turun tina tangga nepi ka lobi fakultas, ngarandeg heula saheulaanan niat rék mukakeun payung bekel ti lembur, da puguh amanat kolot, kuring teu meunang huhujanan deui, sing nyaah ka awak sorangan cenah peupeuriheun taya nu ngélingan ari jauh ti kolot mah. Payung di buka tuluy baé leumpang niat ka masjid. Ari dijalan mani nguyumbang cai ti mana ti mendi, cai hujan pantesna mah. Ah da puguh resep huhujanan najan maké payung ogé angger wéh kantong baseuh, baju gé jibrug. Satepi na di masjid dek waé langsung néang wudu tuluy sholat Munfarid. Siga na pas kuring keur sholat, hujan téh ngaraatan. Atuh pas balik deui ka pakultas téh teu maké payung deui, najan hujan mah masih kénéh ngecrek. Balukarna hujan gedé nu tadi, atuh sapatu anu ngan hiji-hijina téh jibrug baseuh siga nu tas diseuseuh. Sajajalan mikir kumaha isuk teu boga sapatu, malah mah sendal gé kamari anyar leungit teuing kamana, pantesna meureun aya nu “ngampihan”.

            Kagiatan lumangsung dina kaayaan sapatu kuring nu kulimis baseuh teu katulungan. Da ari baju onaman kaangin-angin ogé teu pati jibreg. Sabada na kagiatan, kuring balik ka kosan nu jauh mun di bandingkeun jeung kosan babaturan kuring nu lianna. Saparatna jalan, weleh teu pétot mikiran sapatu jeung kaayaan lokét nu keur ipis pisan. Maenya waé kitu kudu nginjeum heula sapatu nu “dulur” mah? Satepina di kosan tempat nyiruruk saheulaanan salila kuliah téh kuring geus nyieun  hiji kacindekan yén kuring rék maksakeun meuli sapatu nu hargana kudu 15 rébuan. Da mun leuwih ti sakitu, kumaha hirup urang ngké nepi ka balik deui ka lembur.

            Kabeneran babaturan sakamar kuring isukna libur kuliah, jadi bisa dipéntaan tulung nganteur sorangan meuli sapatu nu hargana tong leuwih ti 15 rébuan téa. Kabeneran pisan manéhna daékeun nganteur. Geus katangén ti anggalna tempat mana nu rék di datangan pikeun dibeulian sapatu téh. Ari nepi ka tempat émpér nu ngajual sapatu, kasampak nu bogana keur ngadaweung bari ngaleueut cikopi ngebul. Pas di tanyaan unggal sapatu nu jadi barang jualanna si emang sapatu téh, teu manggih sapatu nu hargana 15 rébu, paling murah gé hargana téh 25 rébu. Ari kana modélna nya puguh waé bogoh, tapi  palebah hargana éta nu teu saluyu jeung eusi lokét, nu matak bedo ka kuring na. babaturan kuring, ningali kuring siga kitu téh karunyaeun, malah nepi ka rék méré nginjeum duit sagala. Tapi tibaheula kuring yakin lamun urang geus ngamimitian hiji hal, bisa jadi éta hal téh bakal manjang nepi ka jadi kabiasaan. Tah hal éta pisan anu di pahing ku kuring, kuring embung mimitian ngahutang sabab embung jadi kabiasaan pikeun kahareupna. Sigana babaturan téh surti pisan kana sikep kuring nu nolak kana pitulung kahadéana téh.

            Dijugjug unggal tukang sapatu, ditanyaan harga sapatu nu dijualna tapi meni teu hiji-hiji acan nu harganna 15 rébu. Ceuk jero pikir, pantes waé didieu mah euweuh sapatu murah hargana 15 rébu, da ngaran di kota mah béda jeung di kabupatén, ku pajakna gé leuwih gedé di kota batan di kabupatén mah. Haté geus teu puguh rarasaan, geus mimiti éra ku babaturan nu satia nuturkeun kahayang kuring nnu keukeuh peuteukeuh téa hayang meuli sapatu 15 rébuan.

            Teu réa piker deui, tuluy baé niat rék mulang deui ka kosan kalayan maksud nu can hasil. Ceuk pamikir téh, keun waé lah isuk mah rék maké sapatu baseuh baé, kajeun baseuh gé sugan kapeutingkeun mah méh jadi rada eumeul-eumeul. Sapanjang jalan, luk baé kuring tungkul teu loba cacarita. Ari babaturan nu mata na awas kénéh ningali sakuriling jajalaneun, jol noel pok na “ bu, mau liat ke toko ini dulu ngak?” rét kuring ningali ka palebah toko anu ngadeg hareupeun kongkolak panon pisan. Pikeun ngahargaan manéhna jug baé nuturkeun indung suku anu sigana mun seug bisa nyarita pasti ngomong kieu “hayu tuturkeun, méh buru-buru panggih jeung nu dimaksud, da kula téh geus capé diajak kaditu kadieu bari teu hasil mah”. Baruk nepi ka hareup toko, ieu mata téh geus panggih jeung nu dicirian. Pok waé nanyakeun harga kalayan leuleus teu sumanget deui ngulincer néangan piburueun . “A nu ieu sabarahaan?” ceuk kuring. “20 néng tinggal satu lagi” pok na ngawaler. Aduh kumaha yeuh, tinggal hiji deui cukup moal nya ukurana, sok sieun teu meujeuh hég isukan jadi atuh maké sapatu baseuh téh. Gancang dicobaan éta sapatu téh, mani ku amis pisan Gusti sapatu téh ninggang ku meujeuhna. Teu dilila-lila deui langsung baé di tawar “A da nyeepkeun, 15 wéh nya..?”. Teu nungguan kuring nawar nepi ka bérés, pok tukang dagangna ngajawab “yah mangga “ cenah bangun nu rusuh siga na téh, da bari ngaladangan nu meuli nu séjénna. Bet asa mobok manggih gorowong pisan manggih sapatu murah harga 15 rébuan dina kaayaan capé haté ti tatadi teu manggihan waé barang nu di téangan. Tah sigana ieu wawales pikeun jalma anu usaha keyeng, nepi ka Gusti gé marengkeun ku cara nu éndah tur amis lir ibarat cai nu ngagolontor dina kaayaan diri nu keur hanaang.