Carpon ASUP ANGIN NYERI SIRAH

ASUP ANGIN NYERI SIRAH

Ku Hernisa A. Nugraha

Barang nyah hudang sirah téh geus asa ditojosan jarum. Teu dirasa. Mandi gé sagebrus-gebrusna, teuing disabun teuing henteu. Ah mangsa bodo. Éh tugas. Alah mangkaning poé ieu téh kudu dikumpulkeun. Merod. Teu tulus kitu ka kampus téh. Maenya, gara-gara can ngerjakeun tugas kudu bolay kuliah. Lain gue banget lah.

Leumpang satengah lumpat. Da puguh geus leuwih lima menit tina jadwal téh. Pikasebeleunna deuih. Rék meuntas gé hésé teu cara sasari. Da puguh ti kosan ka kampus téh ngan kari meuntas. Matak teu anéh mun indit ka kampus téh sok nyatei. Peun lah sual hésé meuntas, ayeuna bijil masalah anyar.  Satpam. Na satpam téh tatadi ningalikeun waé, aya nu anéh kitu. Ah keun wéh, kasilep ku ningali nu geulis meureun.

Maju kana tangga. Sahambalan-sahambalan ditaékanna téh. Titi rinti tur tarapti ayeuna mah.

“ Sri.”

Asa aya nu ngageroan. Ka kuring kitu, ah boa lain. Éh ana dilieuk singhoréng nu ngagentraan téh kang Ajé. Bungah. Naha nya jeung kudu bungah sagala. Biasa wéh kuduna mah.

“naon kang?”

Nu nanya tiheula téh kalahka malik seuri. Teu ngarti. Émang poé naon ieu? Poé seuri sadunya kitu. Teu puguh. Tapi, nu puguh mah mata téh asa sareukseuk, sirah asa nyanyautan. Barang nincek ubin kelas. Teg téh. Saha éta? Mani ku hideung.

“kunaon Sri?” si hideung nanya.

Ukur diwaro ku gideug. Da rék ngajawab téh, teu pararuguh. Teu puguh saha nu nanya, asa karék ningali. Tapi naha nya, nu nanya téh bangun nu geus loma ka kuring. Deui-deui kuring teu hayang maliré. Keun antep ah.

Laju diuk. Ngahaja milih bangku di jajaran pang tukangna (kétah satukang-tukangna gé, jajaran ka-3). Ngahaja, da keur teu mood paadu sanghareup jeung dosén téh. Ari gék, ari aya nu datang deui. Gusti, naha sarua hideung. Astagpirulloh. Beuki loba nu datang téh. Kabéh harideung. Nyalengir deuih. Kasaha? Ka kuring? Ah maenya.

Poé ieu. Hayang buru-buru balik. Teu kuat ah lila-lila di kelas téh. Teu kuat, saban rét ka katuhu aya nu hideung. Rét ka kénca, sarua hideung. Di hareupeun mah geus puguh.

Alhamdulillah. Gening mata kuliah ka dua, dosénna euweuh. Asa mobok manggih gorowong atuh ari kieu mah. Dosén téh mani ku surti. Nyiar-nyiar pikabungaheun waé. Teu antaparah deui. Laju lumpat sakaparan-paran muru ka luar. Hareudang. Teu kuat ku nyongkabna hawa jero kelas. Nya. Kelas nu teu puguh-puguh pinuh ku nu harideung.

Barang nempo alam dunya luareun gedong fakultas. Bray téh bararodas. Caang. Di mana ieu? Dimana nya? Kalahka norowéco haté téh. Kela-kela, saha itu? Siga.. siga kang Ajé. Éh enyaan kitu. Tapi ké kélanan. Lain ah. Kang Godi.

“kang” satengah ngajorowok.

Nu ditanya ngabalieur. Hih meni teu diwaro. Abong sastrawan kasohor. Digentraan ku jalma leutik mah, ngabaléngos. Keun moal diwawuhan gera (kuduna gé itu nu moal ngawawuhan kuring nya).

Ceuk paribasa. Cikaracak ninggang batu, laun-laun jadi legok téa. Teu karasa. Geus di kosan deui. Asa hiber. Teuing ngaleungit kétah.

Kukurubukan. Lapar. Masak ah. masak asin kéré nu amis jeung sambel. meumpeung boga tarasi. Am am dahar. Wareg. Aduh panyakit téh jadi deui. Panyakit tunduh lamun geus wareg. Jeung deuih itu bantal asa ngagupayan. Ngén bobo cenah. Ah dodoja ieu mah. Reup téh, teu inget di bumi alam. Asana mah teu ngimpi-ngimpi acan.

Barang nyah hudang. Aya nu ngabedaga. Buleud. Boga leungeun opat. Nu hiji cicing, nu dua siga nu cicing. Ari nu hiji deui puputeran. Hayang sidik. Ana cengkat téh, langsung ngajenghak. Sirah. Duh nyeri. Leungeun leuleus. Ari gigireun aya buku. Serat Sarwasatwa. Astagfirulloh. Saha nu mareuman alarm? Meni euweuh nu ngahudangkeun. 

Ledeng, Nopember ahir, 2012